مرگ و میر شرپاها و  روند افزایش آن در مقایسه با سایر کشته شدگان قله اورست و سایر مشاغل سخت و زیان آور منتشر نموده  که میزان آن را حتی بیشتر از مرگ و میر سربازان در جنگ عراق نشان می دهد. نمودارهایی که نیاز به هیچ توضیح و تفسیر خاصی ندارند.

مادر آنگ کاجی ، شرپای کشته شده در بهمن روز جمعه اورست

بیس کمپ اورست حال و هوای خوشی ندارد . در حال حاضر 334 کوهنورد از 41 کشور جهان در منطقه حضور دارند و 400 نفر از کارکنان محلی نیز آنها را ساپورت می کنند . تعدادی از کوهنوردان و اکسپدیشن ها تصمیم گرفته اند که صعود را متوقف کنند و به خانه های خود بر گردند . تعدادی نیز قصد دارند کماکان به صعود خود ادامه دهند . هر چه هست فعلا شرپاها به سوگ نشسته اند و همه چیز بستگی به مذاکرات سه جانبه بین دولت نپال و شرپاها و اکسپدیشن ها دارد ؛ مذاکره ای سخت و عصبی و پر تنش .

CNN از بلاتکلیفی روال صعود در این فصل می گوید و با تنی چند از بازماندگان گفتگویی داشته که بدین شرح می باشد:

کاتماندو – نپال

با یافتن جسد یک شرپای دیگر شمار جان باختگان بهمن اورست به 13 نفر رسید ، یکی از مقامات رسمی دولت نپال گفت : این حادثه مرگ بارترین حادثه اورست بوده ، سه نفر دیگر نیزمفقود الاثر شده اند و حداقل شش مجروح داشته ایم ، یک گروه 50 نفره که اکثرا شرپاهای نپالی بوده اند در ارتفاع بالای 6000 متر در معرض ریزش بهمن قرار گرفتند، این حادثه درست بالای کمپ اصلی در آبشار یخی خومبو صورت گرفته ، گوردن ژانو از انجمن بین المللی صعودهای آلپاین سیاتل گفت که کوه نوردان و راهنمایان در حال نصب طناب ثابت و آماده سازی کمپ ها در طول مسیر بودند که روز جمعه گرفتار بهمن می شوند.

تمامی 50 تا 60 نفر کوه نورد همگی بومیان و شرپاهای نپالی بوده اند که غذا و سایر مایحتاج را به کمپ های بالا منتقل می کردند ، تیم نجات تاکنون موفق به پیدا کردن گمشدگان نشده و امیدی نیزبه زنده ماندن آنها نیست .

یکی از کسانی که نجات پیدا کرده ونگدی شرپای 26 ساله است که برای شرکت سامیت ترکز کار می کرده و قرار بوده 13 بریتانیایی را تا قله هدایت کند. او تعریف کرده که در حال برقراری کمپ 2 در بالای کمپ اصلی بوده که آن حادثه اتفاق می افتد و شانس آورده که در میان قربانیان نبوده ، ونگدی می گوید: " ناگهان یک تکه بزرگ یخ از کوه فرو غلطید و تنها کاری که به ذهنم رسید پنهان شدن در پشت یک برتپه یخی بود ، ما بالاتر از مکان حادثه قرار داشتیم تا 12 نفر پشت سر من جان سالم بدر بردند اما نفر سیزدهم به بعد گرفتار شدند ، آنهایی که قبل از ریزش بهمن از آنجا عبور کرده بودند نیز جان سالم بدر بردند. ما پنج دقیقه پشت آن تپه یخی منتظر ماندیم ، گرد و غبار ناشی از ریزش بهمن موجب شد که نتوانیم چیزی را مشاهده کنیم و بعد به پایین حرکت کردیم ، ساعت 11 صبح به کمپ اصلی رسیدیم.

همیشه خطر مرگ وجود دارد

حادثه اخیر طی فصل بهار رخ داد ، شلوغ ترین فصل سال ، کوه نوردان از ماه آوریل برای هم هوایی در ارتفاعات وارد منطقه می شوند تا قبل از حمله به قله خود را آماده سازند. شرپاهای بومی نقش راهنما را برای کوه نوردانی که عمدتا خارجی هستند ایفاء می کنند. حالا سئوالی که مطرح است این است که اکسپدیشن های برنامه ریزی شده پس از این فاجعه اجرا خواهد شد یا خیر.شرپاها و مشتریان (کوه نوردان) در شرایطی نیستند که یک صعود معمولی را انجام دهند ، بین آنها فاصله افتاده و مشتریان باید تصمیم شرپاها را بپذیرند. ظاهرا شرپاها امسال اورست را بایکوت کرده اند.

پاسانگ شرپا می گوید دوستان و برادران ما کشته شده اند . انجام هر تصمیمی بدون درگیری با دیگران امکان پذیر نمی باشد ، شغل ما همین است ، همیشه خطر مرگ وجود دارد. حدود 334 کوه نورد مجوز صعود به اورست گرفته اند و 400 شرپا آنها راحمایت خواهد کرد از 15 ماه مه تا 30 همین ماه بهترین شرایط جوی برای صعود به قله است ، لاکپا شرپا که تا به حال دوبار اورست را صعود کرده پسرعموی خود را در این حادثه از دست داده با وجود این معتقد است که 80% استانداردهای ایمنی طی ده سال گذشته بهبود یافته زیرا شرپاها آموزش بهتری دیده اند، البته این شغل همیشه با خطر روبرو است .

1996مرگ بارترین سال اورست

قبل از حادثه روز جمعه ، ماه مه سال 1996 زمانی که هشت کوه نورد در یک طوفان سهمگین ناپدید شدند موضوع داستان غم انگیز کتاب پرفروش جان کراکوئر به نام " درهوای رقیق" قرار گرفت و در این سال شمار کشته شدگان به 14 نفر افزایش یافت. سال 2006 ،  12 کوه نورد کشته شدند . تا اواخر دهه 1970 تنها تعداد انگشت شماری این قله را صعود کردند . اولین بار در سال 1993 تعداد صعود کنندگان به 100 نفر رسید و در سال 2004 به بیش از 300 نفر و سال 2012 این تعداد به بالای 500 نفر رسید.

پدر و فرزندان آنگ کاجی

و در این میان حرف های رئیس فدراسیون بین المللی کوهنوردی UIAA تسلی بخش و البته تکان دهنده است: 

در فصل صعود ، شرپاهای نپالی هر روز زندگی خود را درمسیری می گذارند تا دیگران به توانند از همان مسیر به قله بلندترین کوه جهان برسند . مرگ این شرپاهای قهرمان ما را عمیقا متاثر می کند و خانواده های آنها را بدون پدر ، بدون برادر ، و بدون نان آور.